باید افکارم را برای خودم نگه دارم

فهمیدم که تا ممکن است باید خاموش شد، تا ممکن است باید افکارم را برای خودم نگه دارم...*

من هم به همین نتیجه رسیدم. از این به بعد مرموز تر خواهم شد. از این به بعد در ذهن اطرافیانم چیزی بیشتر از یک سایه مبهم نخواهم بود. شاید اینگونه مرا بیشتر بشناسند. شاید خودم هم پی به واقعیت خودم ببرم. از این دنیای بی رحم نباید انتظار راز داری داشت، رازی که دلم سنگینی بودنش را نتوانست تحمل کند و از زبانم کمک خواست... و حالا من هم به این نتیجه رسیدم که «یادم باشد، تا ممکن است باید افکارم را برای خودم نگه دارم»

پی نوشت:

* از بوف کور